Η πολεμική δράση και ο ηρωικός θάνατος του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη κατά την επανάσταση του 1821

14-06-12




















Μανιάτης αγωνιστής κατά την Επανάσταση του 1821, γιος του Πιέρρου Μαυρομιχάλη και αδελφός του Πετρόμπεη, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης κατά την προεπαναστατική περίοδο είχε επομιστεί καθήκοντα επιβολής της τάξης στην περιοχή της Μάνης.

Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς στάλθηκε μαζί με τον ανηψιό του στην Αττική και την Εύβοια για να βοηθήσει τους ντόπιους επαναστάτες,δεν μπόρεσε όμως να σώσει τον ανηψιό του,ο οποίος έπεσε μαχόμενος στις 13 Ιανουαρίου του 1822 σε μάχη με τους Τούρκους στα Στύρα και συγκεκριμένα στον Κοκκινόμυλο όπου είχε αποκλειστεί μαζί με μερικούς συντρόφους του.Ο Κυριακούλης,αφού προσπάθησε με τη συνδρομή του Ανδρούτσου για πάνω απο ένα μήνα να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του ανηψιού του, χωρίς όμως επιτυχία,επέστρεψε περίλυπος τον Μάρτιο στην Πελοπόννησο.
Τον Μάιο του ίδιου έτους συμμετείχε στην εκστρατεία του Μαυροκορδάτου στην Ήπειρο επικεφαλής δύναμης 500 Μανιατών.Το ένοπλο στράτευμα του Μαυρομιχάλη συνεπικουρούμενο απο τον Ραζηκότσικα και Μεσολογγίτες αποβιβάστηκε κατά τα μέσα Ιουνίου στις ηπειρωτικές ακτές και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Μούρτου Θεσπρωτίας όπου και αιχμαλώτισε 150 Τούρκους τους οποίους και έστειλε αιχμάλωτους στην Πελοπόννησο.Έπειτα όμως απο απαίτηση Άγγλων αξιωματικών οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν απο τη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή και να αποβιβαστούν στην Σπλάντζα κοντά στο Φανάρι και σε απόσταση 7 ωρών απο το Σούλι. Εκεί ενώθηκαν με δύναμη Σουλιωτών υπό τους Λάμπρο Ζάρμπα, Βασίλειο Ζέρβα και Ζώη Πάνου, δέχτηκαν όμως στις 4 Ιουλίου επίθεση απο πολυάριθμη δύναμη Τσάμηδων με αρχηγό τον Μουσταφά μπέη με τον οποίο ο Μαυρομιχάλης είχε βρεθεί αντιμέτωπος στην μάχη του Βαλτετσίου το προηγούμενο έτος. Μάλιστα ο Μουσταφά μπέης,ο οποίος ήταν υπασπιστής του Χουρσίτ,είχε πιαστεί αιχμάλωτος και μετά την απελευθέρωση του είχε ορκιστεί να μην ξαναπολεμήσει τους Έλληνες, όρκο που φυσικά δεν κράτησε. Κατά τη διάρκεια της μάχης ο Κυριακούλης τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα που δέχτηκε τη στιγμή που έσπευδε προς ενίσχυση του Ζώη Πάνου και εξέπνευσε την ίδια μέρα.

Η σορός του μεταφέρθηκε απο τους άνδρες του στο Μεσολόγγι όπου και θάφτηκε μέσα σε εξαιρετικά φορτισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα. Προς τιμήν του μια από τις ντάπιες (επάλξεις) του Μεσολογγίου πήρε το όνομά του.

Βιβλιογραφία-Πηγές

1)Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη,τόμος 17ος,σελ 231.
2)Κωνσταντίνου Παπαρρηγοπούλου:Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1930,προσθήκες,σημειώσεις και βελτιώσεις υπό Παύλου Καρολίδου,τόμος ΣΤ',μέρος Α',από της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι της τελευταίας περιόδου του αγώνος,Εν Αθήναις,Ελευθερουδάκης,σελ 43-44
3)Κυριάκου Σιμόπουλου,Πως είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21,τόμος Α',σελ 238.
4)Χρίστος Δρακούλη Γούδης,Λόγος για την Μάνη,σελ 52-54,εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη (2008).
5)Κανέλλος Δεληγιάννης, Απομνημονεύματα.
6)Χριστοφόρου Περραιβού,Απομνημονεύματα πολεμικά,τόμος Α',σελ 168-173.

http://themataistorias.pblogs.gr/pages/2.html

Διακρίθηκε από το πρώτο έτος του Αγώνα με τη συμμετοχή του στην απελευθέρωση της Καλαμάτας και στις μάχες της Μεθώνης, της Κορώνης, στην πολιορκία της Τριπολιτσάς αλλά και στο Βαλτέτσι όπου διέπρεψε από κοινού με τον ανηψιό του και γιο του Πετρόμπεη, Ηλία ή Λιάκο .Άξια αναφοράς ήταν η προσωπική αντιπαράθεση που είχε με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη,η οποία μάλιστα είχε ως αποτέλεσμα οι δύο άντρες κάποτε να πιαστούν στα χέρια πριν χωριστούν με την επέμβαση των ψυχραιμότερων.

Πηγή:http://www.istorikathemata.com

Σχόλια