Σήμερα η προβολή του δραματο ποιημένου ντοκιμαντέρ "Εδώ δεν υ πάρχει Άσυλο" στις εκδηλώσεις τη ς Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσική ς στη Λιβαδειά

22-6-2017



Σήμερα στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής θα προβληθεί από την Κινηματογραφική Λέσχη Λιβαδειάς, το ντοκιμαντέρ "Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο" (αναβλήθηκε την Δευτέρα 19/6 λόγο αστάθειας του καιρού). Στο γνωστό χώρο, δίπλα στο ποτάμι έξω από το Art Cafe Αστραδενή.

"Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο" του Μιχάλη Καφαντάρη, δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για την ανεξάρτητη μουσική σκηνή της Αθήνας της δεκαετίας του '80

Πρόκειται για δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ που προσεγγίζει χωρίς διάθεση νοσταλγίας την ανεξάρτητη μουσική σκηνή του '80, αλλά και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο.

Συμμετέχουν μέλη των παρακάτω συγκροτημάτων: Antitroppau Council, Metro Decay, Magic De Spell, Cpt. Nefos, Libido Blume, Villa 21, Yell-o-Yell, Headleaders, Παρθενογένεσις, Stress, Auschwitz, Αρνάκια, ΑΝΤΙ, Ανυπόφοροι, Last Drive, Χωρίς Περιδέραιο, Panx Romana, Ex Human, Not 2 without 3, South of no North.

Περίληψη πλοκής

Μέσα από συνεντεύξεις μελών των σημαντικότερων συγκροτημάτων της ανεξάρτητης σκηνής του ΄80 αλλά και ανθρώπων που συμμετείχαν στη διαμόρφωση του συγκεκριμένου ρεύματος, μέσα από φωτογραφίες, ακουστικό και οπτικό υλικό, μέσα από διαδρομές σε ιστορικά μουσικά στέκια καταγράφεται η ιδιότυπη ιδιοσυγκρασία αυτών των ανθρώπων, η επαναστατική πρακτική DIY (Do It yourself) η οποία οδήγησε τα συγκροτήματα στην αυτοδιαχείριση του καλλιτεχνικού τους έργου, η απευθείας επίθεση στην διαστρεβλωμένη εμπορικά εικόνα του ροκ (what you see is what you get) και φυσικά η (ακόμα και σήμερα επιδραστική) μουσική τους δημιουργία.

Η ανεξάρτητη μουσική σκηνή του ’80 θα εξετάζεται μέσα από την ιστορική της διαδρομή με ορόσημα:
τη συναυλία των Police στο Σπόρτιγκ και το Τριήμερο Ανεξάρτητου Ροκ (1980-1981)
το διήμερο Rock in Athens στο Καλλιμάρμαρο (1985)
τις καταλήψεις σχολών στο κέντρο της Αθήνας και τη δολοφονία Καλτεζά (1984-1985)
την αποκέντρωση που ακολούθησε το κλείσιμο των μαγαζιών στα Εξάρχεια και την διάχυση-διάλυση του μουσικού ρεύματος στις συνοικίες (1988-1989)
τη συναυλία στο Πεδίο του Άρεως (Triffids, PIL, Gun Club) που διακόπηκε βίαια από το κοινό και σήμανε το τέλος της αθωότητας για τη γενιά του 80
την έξοδο των έγκλειστων διαμαρτυρόμενων του Πολυτεχνείου μετά την αθώωση Μελίστα (1990) η οποία σηματοδοτήθηκε από την συμβολική νίκη των «300 μέτρων πορείας χωρίς μπάτσους» κι από το συνταρακτικά χλευαστικό πανό «Είμαστε ο ανθός της νεολαίας»

Τα παραπάνω σηματοδοτούν την δημιουργία, την άνοδο και την απότομη κατάρρευση της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής αλλά και ενός κινήματος της νεολαίας που καταπνίγηκε υπόγεια και βίαια.

Ο συσχετισμός του μουσικού-κοινωνικού αυτού ρεύματος της δεκαετίας του ’80 με την προηγούμενη και την επόμενη δεκαετία θα αποδοθούν μέσα από την μυθοπλαστική απεικόνιση της διαδρομής μιας κασέτας (χαρακτηριστικό μέσο διάδοσης της μουσικής για την δεκαετία του ’80) την οποία προσπαθεί να παραδώσει για γυναίκα-φάντασμα (σύμβολο της δεκαετίας του ’70) και να παραλάβει μια γυναίκα-οδοστρωτήρας (σύμβολο της δεκαετίας του ’90). Η διαδρομή της κασέτας θα ολοκληρωθεί ξεπερνώντας την άρνηση των συγκροτημάτων της δεκαετίας του ΄80 να συνδιαλλαγούν τόσο με το πεθαμένο παρελθόν όσο και με το ομογενοποιημένο μέλλον.

Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ είναι παρμένος από την παρακάτω φράση, του Αστυνομικού Δ/ντη Αττικής: ««Απαγορεύεται η πορεία αλλά και συγκέντρωση στο χώρο της πλατείας, η οποία εξάλλου δεν σας προσφέρει άσυλο. Και εφ' όσον τολμήστε να φωνάξτε συνθήματα όπως - μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι - τότε θα συλληφθείτε και θα ισοπεδωθείτε!!» η οποία ειπώθηκε στις 9 Μαΐου 1985 στην πλατεία Εξαρχείων και πυροδότησε ένα ολόκληρο κίνημα καταλήψεων και συγκρούσεων. Φυσικά ο τίτλος του ντοκιμαντέρ είναι αμφίσημος, εφόσον υπονοεί την πλήρη έλλειψη φιλικού-προστατευτικού κοινωνικού περιβάλλοντος που αντιμετώπισαν (και κόντρα στην οποία συσπειρώθηκαν) τα ανεξάρτητα συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80.

Έτσι κι αλλιώς, η γενιά του ΄80 αντιμετωπίστηκε με τόση εχθρότητα από τους κομματικοποιημένους μεγαλύτερους (δεξιούς αλλά και αριστερούς) ώστε το μόνο άσυλο στο οποίο της επιτράπηκε να κρυφτεί ήταν το ψυχιατρικό άσυλο.

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Καφαντάρης
Σενάριο - δημοσιογραφική έρευνα: Θανάσης Γιαννόπουλος
Διεύθυνση φωτογραφίας: Νίκος Χανιώτης
https://youtu.be/k0M-OR0I_Ck
Art Cafe Αστραδενή, Ι. Λάππα 9, Λιβαδειά, τηλ: 22611 00920
Art Cafe Astradeni, I. Lappa 9, Livadeia, Greece +30 22611 00920
http://toartcafe.blogspot.com
https://www.facebook.com/ArtCafeAstradeni


Πηγή:thivanews.blogspot.gr