Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Η θωράκιση της δημοκρατίας είναι υποχρέωση όλων μας»

31-3-2016
















Συνέντευξη Ζωής Κωνσταντοπούλου στο περιοδικό «Αίτιον» και στον Χρήστο Κοτσιρέα
Το βλέμμα της καθαρό και διαπεραστικό δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ειλικρίνεια των προθέσεών της. Ο λόγος της δεν είναι επιφανειακός. Είναι ευθύς, ακριβής και πηγάζει από το είναι της. Στις αρχές και τις αξίες που υπηρετεί δεν είναι διατεθειμένη να κάνει την παραμικρή έκπτωση. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δηλώνει αποφασισμένη να δώσει «έναν αγώνα δύσκολο αλλά και ωραίο ταυτόχρονα».

- Κυρία Κωνσταντοπούλου, παρακολουθούμε τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης μια επιταχυνόμενη συρρίκνωση της δημοκρατίας και των θεσμών που την προστατεύουν. Τα εθνικά κοινοβούλια περιορίζονται απλά και μόνο σε ρόλο διεκπεραιωτικό, ενώ συμφωνίες όπως η περιβόητη T.T.I.P. θέτουν ένα πλαίσιο παντοκρατορίας των πολυεθνικών εταιρειών και των τραπεζικών κολοσσών. Υπάρχει τρόπος να αντιστρέψουμε τα πράγματα, να προστατεύσουμε και να προαγάγουμε την δημοκρατία;

- Αυτονοήτως υπάρχει τρόπος και είναι και υποχρέωσή μας. Μία υποχρέωση ιστορική, πολιτική, κοινωνική και ηθική, η οποία πρέπει να μας κινητοποιήσει προκειμένου να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και έχουν κατακτηθεί με αγώνες, θυσίες και αίμα. Πρέπει να θωρακίσουμε όχι μόνο την δημοκρατία, την αξιοπρέπειά μας και τον πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών αλλά και τις επόμενες γενιές και το περιεχόμενο ζωής που αυτές οι γενιές έχουν δικαίωμα να προσδοκούν και να αξιώνουν. Η διεκδίκηση της θωράκισης της δημοκρατίας και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εμπέδωση της ισότητας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας περνούν και μέσα από τους πολίτες. Περνούν μέσα από την προσωπική αλλά και την συλλογική εγρήγορση, την ενεργοποίηση και την πολιτικοποίηση, την ενσάρκωση συλλογικοτήτων, πρωτοβουλιών και πολιτικών σχηματισμών, που θα ανατρέψουν αυτό το αποσαθρωμένο πολιτικό σύστημα, αυτό το τόσο σάπιο κατεστημένο, το οποίο, αν συνεχίσει να ριζώνει στις ζωές μας, θα καταπνίξει ό,τι έχει απομείνει ως ψήγμα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.

- Το πολίτευμα που έχουμε, δηλαδή η Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο που δημιούργησε;

Από τη στιγμή που, όποιος εναντιώνεται στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, λοιδορείται και συκοφαντείται, όπως και στην δική σας περίπτωση, πολλές φορές μάλιστα με γκεμπελικές μεθόδους από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, με ποιο τρόπο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους πολίτες και να τους κάνετε σύμμαχους σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης αυτών των πολιτικών;

- Το δικό μου συμπέρασμα δεν είναι ότι όποιος αντιστέκεται είναι καταδικασμένος να τον φάει η μαρμάγκα. Η εμπειρία που έχω αποκρυσταλλώσει μέσα από τη συμμετοχή μου στα δημόσια πράγματα, είναι ότι ασφαλώς ενοχλεί εκείνος ή εκείνη που αντιστέκεται, με συνέπεια να ενεργοποιείται από το σύστημα αυτό στο οποίο πολύ προσφυώς αναφερθήκατε, δηλαδή γκεμπελικές μέθοδοι, ανθρωποφαγικές και ακραία συκοφαντικές. Συγχρόνως, όμως, αυτός που αντιστέκεται, κινητοποιεί τα αντανακλαστικά των ανθρώπων, την συνείδηση και την αντίληψη των πολιτών, που μπορούν να βλέπουν πίσω από το παραπέτασμα της προπαγάνδας και του αποπροσανατολισμού.

 Το στοίχημα είναι να μην παραιτηθείς, να μην αποθαρρυνθείς και να κατανοήσει ο καθένας και η καθεμιά ότι είμαστε πολλοί. Είμαστε για την ακρίβεια οι περισσότεροι εκείνοι που δεν βολευόμαστε σε αυτό το σύστημα και δεν προσδοκούμε μια καρέκλα σε αντάλλαγμα της προσωπικής και συλλογικής αξιοπρέπειας και ευημερίας. Είμαστε περισσότεροι εκείνοι που ονειρευόμαστε έναν άλλον κόσμο, που είναι εφικτός, και διεκδικούμε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, που περνά μέσα από την δική μας πρωτοβουλία και ενεργοποίηση και οδηγεί σε μία ζωντανή συμμετοχική δημοκρατία. Το πρόβλημα δεν είναι οι θεσμοί. Το πρόβλημα είναι η παραίτηση από το αξιακό περιεχόμενο στο οποίο ερείδονται οι θεσμοί και η ενσάρκωση αυτών των θεσμών από πρόσωπα, που δεν πιστεύουν στην αποστολή τους. Πρόσωπα που είναι διατεθειμένα ανά πάσα στιγμή να παραβιάσουν το καθήκον τους, να προδώσουν την εμπιστοσύνη των συμπολιτών τους, να λειτουργήσουν με άκρα ιδιοτέλεια και, θα το πω ευθέως, με κίνητρα απολύτως συμφεροντολογικά.

Έτσι, λοιπόν, το στοίχημα και το ερώτημα σήμερα, δεν είναι αν πρέπει να φτιάξουμε ένα άλλο πολίτευμα αλλά αν μπορούμε να δώσουμε πραγματική αξία και ουσία στην δημοκρατία με όλες της τις έννοιες. Αν μπορούμε να διεκδικήσουμε και να υλοποιήσουμε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σε όλα τα επίπεδα, που όχι απλώς δεν απαγορεύονται αλλά αντίθετα αποδεικνύονται, όποτε ενεργοποιούνται, ζωτικές για την ουσία της δημοκρατίας. Συγχρόνως, να διεκδικήσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο εκείνων των μορφωμάτων, που με παραθεσμικό και εξωθεσμικό τρόπο διεκδικούν να επικάθονται στις ζωές μας και στις δημοκρατικές λειτουργίες. Αναφέρομαι στους διάφορους μηχανισμούς, τραπεζικούς, διατραπεζικούς, διακρατικού καθορισμού της τραπεζικής και οικονομικής πολιτικής.

Το στοίχημα επίσης είναι εάν μπορούμε να αποτρέψουμε τα σχέδια που έχουμε δει να εξυφαίνονται και να υλοποιούνται τόσο σε εσωτερικό όσο σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο. Τα σχέδια, δηλαδή, διολίσθησης της πολιτειακής λειτουργίας, που οδηγούν όχι απλά στην συρρίκνωση της δημοκρατίας αλλά στην εξαΰλωσή της και έχουν ως στόχο την συρρίκνωση των κρατικών, των διακρατικών και των υπερεθνικών οντοτήτων, που είναι προορισμένες να προστατεύουν την ανθρώπινη ύπαρξη και την κοινωνική συνοχή... - Μιλάτε για αυτό που θα έπρεπε να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση;

- Ναι, ασφαλώς. Είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας να διεκδικήσουμε την μη μετατροπή, μετάλλαξη και διαμόρφωση αυτών των οντοτήτων σε ενός τύπου εταιρικά σχήματα, τα οποία ασχολούνται μόνο με την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα και όχι με την ανθρώπινη ζωή. Θεωρώ σημαντικό σε αυτό το σημείο να σας πω, ότι ο αγώνας που δίνουμε είναι δύσκολος αλλά είναι και ωραίος ταυτόχρονα. Στην ιστορία δεν είναι ο πιο δύσκολος αγώνας που έχει δοθεί. Ιστορικά έχουν κατακτηθεί δικαιώματα που δεν ήταν πριν καθιερωμένα και έχουν κατοχυρωθεί αρχές και αξίες που δεν υπήρχαν ποτέ πριν αναγνωρισμένες. Εμείς καλούμαστε σε πρώτο στάδιο να προστατεύσουμε τα κεκτημένα και αυτό πρέπει να είναι αυτονόητο. Αρκεί να καταλάβουμε ότι δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο δύσκολοι υπήρξαν οι αγώνες εκείνων που εγγυήθηκαν να ζούμε εμείς ελεύθεροι και σε μια δημοκρατική πραγματικότητα.

- Μήπως τότε ο εχθρός ήταν πιο εμφανής, ήταν πιο διακριτός; Οι πρόγονοί μας και οι άνθρωποι που θυσίασαν και τις ζωές τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία, είχαν να αντιπαρατεθούν απέναντι σε ξεκάθαρους εχθρούς όπως ο φασισμός και ο ναζισμός. Μήπως ο πόλεμος που διεξάγεται αυτή την στιγμή είναι πιο ύπουλος, πιο κεκαλυμμένος σε σχέση με το παρελθόν;

- Νομίζω ότι δεν ισχύει πια αυτό που λέγαμε παλαιότερα και έχει κατά κόρον ειπωθεί, ότι δηλαδή ο εχθρός δεν είναι ορατός. Ο εχθρός πλέον είναι απολύτως ορατός και είναι αυτός ο νέου τύπου ολοκληρωτισμός, αυτός ο νέου τύπου φασισμός, που ασκείται ακόμη και από όργανα διεθνών οργανισμών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφέρομαι στους ωμούς εκβιασμούς, που απευθύνονται σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να συμμορφωθούν ακόμη και με τις πιο αντιδημοκρατικές εντολές και επιταγές. Πιστεύω βαθιά ότι ειδικά μετά από το τελευταίο καλοκαίρι, είναι αποκρυσταλλωμένη στη συνείδηση των ανθρώπων η αίσθηση του αντιπάλου ενώ ταυτόχρονα είναι ορατό ότι διαμορφώνεται και ένας άλλος αντίπαλος, που είναι η παραίτηση, η απογοήτευση, η απόσυρση και, τελικά, η αυτοπεριθωριοποίηση.

Θεωρώ ότι οι λαοί, όταν αποφασίζουν να παλέψουν για το μέλλον τους, για τη δημοκρατία, και την ελευθερία τους, είναι ικανοί για τις μεγαλύτερες ανατροπές αλλά και για την δημιουργική τους συνέχεια, διότι πρέπει να πηγαίνουμε και στην επόμενη μέρα. Οι λαοί που παραιτούνται, που αποφασίζουν να ζήσουν υποταγμένοι και σκυφτοί είναι καταδικασμένοι στην χειρότερη μοίρα. Επομένως, η δική μου αίσθηση είναι ότι η βούληση για αγώνα ενυπάρχει στον λαό μας και εκδηλώθηκε πολύ πρόσφατα, σε μια ιστορική στιγμή, η οποία, ό,τι και αν κάνουν, όσοι και αν είναι, ενεγράφη ανεξίτηλα στην Ιστορία και στην συλλογική μας συνείδηση.

Διαβάστε περισσότερα εδώ:anemosanatropis.blogspot.gr/2016/03/blog-post_640.html

Πηγή:www.zoikonstantopoulou.gr/interviews/interviews/item/synentefksh-zwhs-kwnstantopoylou-sto-periodiko-aition-kai-ston-xrhsto-kotsirea

Σχόλια